Met bomen communiceren gaat anders dan met mensen. Ik kan wel tegen een boom praten, maar hij praat niet terug, in ieder geval niet met woorden. Hij beïnvloedt wel mijn gevoel, mijn stemming. Bomen zijn wezens die met energie gevuld zijn, die energie uitstralen en dat kan ik voelen. Dat is heel gewoon en niet geheimzinnig. Ik kan aan een boom iets vragen, en opeens in mijzelf een antwoord horen. Of die nu van de boom of van mijzelf komt, vind ik eigenlijk niet belangrijk. In ieder geval heeft de boom mij geholpen, een antwoord te vinden.

Toen ik diep rouwde om het verlies van mijn kind, omhelsde ik vaak de stam van een spar, want ik had gelezen dat sparren energie uit de kosmos trekken. Of dit nu klopt of niet, het heeft mij geholpen om de schrijnende pijn niet meer zo hevig te voelen.

Een bloeiende kastanjeboom is medicijn voor mijn ziel. De kracht van een oude eik stimuleert mijn eigen kracht. De bewegelijkheid van een berk brengt mijn gedachten in beweging.

De door de verdrogingziekte aangetaste sterappelboom, die wij genezen hebben met een mosaftreksel en het sturen van energie en schietgebedjes, heeft mij met zijn vele rode appeltjes tijdens de winter gezond gehouden.

Wanneer je van mediteren houdt, kun je dat bij een boom naar je keuze doen. Je zult daarbij zeker tot rust komen, misschien ook troost of helderheid van geest ervaren.

Er zijn een aantal boeken geschreven over communicatie tussen planten enerzijds en planten en mensen anderzijds. Die heb ik met belangstelling gelezen. Maar wanneer ik zelf hierover schrijf, wil ik het slechts over mijn eigen ervaringen hebben.

Eén daarvan is het waard om vermeld te worden.

Een eind verderop in onze straat werden eens in februari drie grote grijze abelen gekapt. In het groeiseizoen daarop hebben de abelen in onze zijtuin opvallend vele wortelloten ontwikkeld, die overal tussen de trottoirstenen te voorschijn kwamen. Nu is dit een normaal verschijnsel bij populieren, maar niet in die mate. Ik had toen net iets gelezen over de communicatie tussen bomen die signalen aan elkaar doorgeven wanneer zij bedreigd worden. In het geval van de abelen had ik de indruk dat onze bomen het verlies van hun soortgenoten wilden compenseren door vanuit hun wortels extra veel nieuwe boompjes te laten groeien.

Sommige mensen hebben over het communiceren met bomen volgens mij heel zinvolle dingen gezegd, b.v. het volgende:

"Ik heb gemerkt dat als ik met een boom wil praten, ik dicht bij hem moet gaan staan en zwijgen. Dan sluit zich de wereld om ons heen. We sluiten ongewenste geluiden b.v. van het verkeer uit en horen allen het ritselen van de bladeren, misschien krekels en vogelzang. En gaande het gesprek verenigden zich onze gedachten."

Op de vraag waarom bomen met mensen zouden willen communiceren, antwoordde Maja Kooistra, een Nederlandse boomdeskundige, in een interview:

" Bomen zijn heel oude wezens. Zij wonen al minstens vierhonderd miljoen jaar op aarde. Zij zijn geweldige communicatoren. Ik denk dat dat komt omdat ze niet kunnen lopen. Maar het is ook niet zo dat ze specifiek contact zoeken met mensen. Ze communiceren ook met dieren en andere levende wezens."

Dusty Miller, een Engelse sjamaan, zei:

"Wist je, dat bomen eigenlijk op hun hoofd staan? Of eet jij misschien met je voeten?

Daarom ligt het bewustzijn van bomen ook ongeveer op de hoogte van het begin van de wortels. Als je tegen een boom wilt praten, kun je dat beter tegen de wortels doen dan tegen de kroon. Sommige bomen nodigen je hiervoor uit door hun wortels boven de grond te tonen of door hun takken naar beneden te laten hangen.

Bomen zijn trouwens groepswezens. Wanneer je tegen één boom praat, praat je eigenlijk tegen alle bomen in de omgeving.

Het is een gave wanneer mensen kracht kunnen scheppen of antwoorden op hun vragen ontvangen uit het contact met bomen. Eigenlijk zou iedereen het kunnen wanneer hij/zij er open voor zou staan.

Indianenhoofdman Tatanga Mani zei hierover het volgende:

'Wist jij dat bomen praten? Ja, zij praten.

Zij praten met elkaar en zij praten tegen jou, als je luistert.

Maar de meeste witte mensen luisteren niet.

Zij hebben het nooit de moeite waard gevonden naar Indianen te luisteren

en ik vrees dat zij ook de andere stemmen in de natuur niet zullen horen.

Ik zelf heb veel van bomen geleerd: soms iets over het weer, soms iets over dieren

en soms iets over de Grote Geest. '

Startpagina